Vooral bij bijwoorden met een aanwijzende functie (zie [8.3.3]), kunnen voorzetselconstituenten als bepaling voorkomen, bijv.:

Het betreft hier nadere preciseringen van het bijwoord (bepalingen met beperkende betekenis).

Andere gevallen kunnen beschouwd worden als verduidelijkende toevoegingen (bepalingen met uitbreidende betekenis) bij het eraan voorafgaande bijwoord, vergelijkbaar met bijstellingen bij substantieven (zie [14.5.3.2]). Dit komt met name tot uitdrukking wanneer de bepaling van de kern gescheiden wordt door een lichte pauze, die in de geschreven taal door een komma kan worden weergegeven, bijv.:

Zo is ook mogelijk:

Sommige van de genoemde combinaties kunnen nog op een andere manier geïnterpreteerd worden. Het bijwoord geldt dan als een nadere bepaling van de voorzetselconstituent en draagt het accent, bijv.:

Vergelijk hiermee combinaties als:

Zie ook hoofdstuk [17.4.3.1].