Van adjectieven die een subjectieve waardering uitdrukken, kunnen samenstellingen met aller- gevormd worden, zoals alleraardigst, die uitdrukken dat de bijzonderheid genoemd door het adjectief in zeer hoge mate aanwezig is (dus ‘zeer aardig’). Deze (onechte) overtreffende trappen kunnen zowel attributief (5)-(6), als niet-attributief (7)-(8), gebruikt worden. Bijvoorbeeld:

In deze gevallen van affectief geladen adjectieven met aller- kan het accent ook wel op het grondwoord liggen, dus alleráárdigst naast álleraardigst. De vormen met aller- kunnen echter ook echte overtreffende trappen zijn; in dat geval wordt de overtreffende trap versterkt door aller-. Dan ligt het accent gewoonlijk op aller-, bijvoorbeeld:

In de betekenis ‘(heel) goed’ wordt soms de overtreffende trap best gebruikt, zowel attributief als niet-attributief. Er is dan sprake van een onechte overtreffende trap omdat er geen vergelijking is tussen twee (of meer) zelfstandigheden. Dit gebruik van best komt vooral voor in het Nederlands-Nederlands.

Dit gebruik van beste komt in het hele taalgebied ook voor in aansprekingen, zoals in:

De constructie met ten + adjectief + -ste wordt adverbiaal gebruikt en komt vooral voor in formele taal, zoals geïllustreerd in de volgende voorbeelden:

In België zijn de combinaties ten vroegste en ten laatste heel gebruikelijk:

In Nederlands-Nederlands wordt dan op zijn/z'n vroegst en op zijn/z'n laatst gebruikt (zie op + bezittelijk voornaamwoord + adjectief + -st).

Hoeksema (2012)