Als voegwoorden van doel die gelijknamige volledige bijzinnen inleiden, komen dat en opdat voor. Als doelaanduidend voegwoord is dat weinig gebruikelijk en vooral spreektalig; opdat behoort tot de formele taal en komt ook daar niet veel voor. Voorbeelden:

Om leidt beknopte bijzinnen met een infinitief met te in; hetzelfde geldt voor teneinde, maar dat behoort tot formele taal en is ook daar niet erg gebruikelijk. Voorbeelden:

In de standaardtaal zijn in doelaanduidende functie dus alleen beknopte bijzinnen met om in normaal gebruik.

Deze om-zinnen drukken overigens niet altijd een subjectief doel (een intentie) uit, zoals de bovenstaande zin 3 doet (evenals de andere zinnen, die geen om bevatten), noch een objectief (constateerbaar) doel, zoals in 5 en 6:

In sommige gevallen wordt in de om-zin alleen maar een stand van zaken tot uitdrukking gebracht die nog niet gerealiseerd is in de hoofdzin, zonder dat er van een subjectief of objectief doel sprake is. Men noemt dit 'prospectief om'. Vergelijk de volgende zinnen:

Is het bij de zinnen 7 en 8 misschien nog mogelijk aan een 'objectief doel' (lotsbeschikking) te denken, 9 en 10 zijn alleen louter prospectief te interpreteren.

Zinnen als 7 t/m 10 zijn niet voor alle taalgebruikers aanvaardbaar; er hoeft echter geen bezwaar tegen gemaakt te worden.