In de traditionele grammatica worden bij de bijwoorden twee morfologisch-syntactische subklassen onderscheiden.

1. De eerste subklasse vormen de als bijwoordelijke bepaling gebruikte adjectieven [6.3.1.5], die in die functie geen andere vormverandering kunnen ondergaan dan de vergrotende (zie 3) en de overtreffende trap en de verkleinwoordvorm (zie 4). Voorbeelden van deze eerste subklasse zijn hard, betrekkelijk, vlugger en zachtjes respectievelijk in:
   1Hij werkt hard door.
   2Dat is een betrekkelijk gemakkelijk vraagstuk.
   3Ze fietste vlugger dan ik.
   4We slopen zachtjes naar de uitgang.
   Opmerking

   Verdieping

   Opmerking

   Sommige van die woorden kunnen, wanneer ze als interne bijwoordelijke bepaling dienst doen bij een verbogen adjectief, zelf een buigings-e aannemen. Dit komt met name in informele spreektaal voor, bijv.:

   iWe hebben een hele lange wandeling gemaakt.informeel

   iiHet was een erge leuke vakantie.informeel

   Zie voor meer voorbeelden(15.3.1.1, sectie 3).
2. De tweede subklasse vormen dan de 'echte' bijwoorden. Deze zijn in alle omstandigheden onveranderbaar en kunnen meestal niet als voorbepaling bij een substantief of een equivalent daarvan voorkomen. Enkele voorbeelden zijn buiten, hier, vlak en uit respectievelijk in:
   5Hij zit buiten.
   6Is ze hier?
   7Vlak bij het huis staat een oude eik.
   8De school is om vier uur uit.

In dit hoofdstuk behandelen we in principe alleen de zogenaamde 'echte', dat wil zeggen onveranderlijke bijwoorden.

Een scherpe grens tussen de beide genoemde subklassen is overigens niet te trekken. Het is met name soms niet duidelijk of we te maken hebben met adjectieven die ook wel eens als bijwoord gebruikt kunnen worden, dan wel met bijwoorden die een enkele keer als adjectivische voorbepaling bij een substantief voorkomen (zie in verband hiermee [12.6]). We volstaan hier met één ander geval ter illustratie: sommigen kunnen bijwoorden als uit, af, achteraf attributief gebruiken, bijv. de uite kachel (van: de kachel is uit), een (on)affe zin (van: een zin die (on)af is), een achteraffe toevoeging (naast: een toevoeging achteraf).