Een aantal bijwoordelijke constituenten kan als nabepaling optreden in een naamwoordelijke constituent. Het zijn vooral bijwoordelijke constituenten die een plaats (bijv. 1 t/m 3) of tijd (bijv. 4 en 5) aanduiden (vergelijk [14.5.3.3]). Enkele voorbeelden zijn:

Ze komen voor in naamwoordelijke constituenten met een substantivische kern (zoals in de voorbeelden hierboven), en in naamwoordelijke constituenten met een persoonlijk voornaamwoord, een aanwijzend voornaamwoord en in iets mindere mate een vragend en onbepaald voornaamwoord als kern. Voorbeelden hiervan zijn:

Verder komen als equivalenten van bijwoordelijke constituenten ook voornaamwoordelijke bijwoorden als nabepaling voor, bijv.:

Nabepalingen in de vorm van bijwoordelijke constituenten zijn niet erg plaatsvast. Ze komen gewoonlijk na een complement en eventuele andere nabepalingen, maar soms ook wel daarvoor, vergelijk bijv.:

Wel staan dergelijke bijwoordelijke constituenten gewoonlijk voor een bijzin als nabepaling of complement (zie [14.5.3.8] en [14.6.3]), bijv.:

Vooral in geschreven taal zal men in gevallen als de laatste, met een tijdsbepaling, de voorkeur geven aan een voorzetselconstituent in plaats van aan een bijwoordelijke constituent, vergelijk bijv. met 19 en 20: