Bij de vorming van werkwoorden kan gebruik gemaakt worden van conversie, afleiding en samenstelling. Conversie en afleiding door middel van een voorvoegsel (prefix) zijn productieve processen voor de vorming van werkwoorden. Achtervoegsels (suffixen) spelen daarentegen maar een beperkte rol bij de afleiding van werkwoorden. De vorming van werkwoordelijke samenstellingen is nauwelijks productief.

Als alternatief voor prefigering en samenstelling treedt samenkoppeling op. Bij samenkoppeling gaat het om woordcombinaties van een werkwoord en een ander woord, zoals aanvallen. Deze woordcombinaties kunnen in een zin gesplitst worden, en worden daarom ook wel scheidbaar samengestelde werkwoorden genoemd. De zinnen in (1) illustreren deze mogelijkheid voor de samenkoppeling aanvallen:

Samenkoppelingen worden in dit hoofdstuk over woordvorming behandeld, hoewel het strikt genomen geen woorden zijn. De twee delen vormen namelijk wel een nauwe syntactische en semantische eenheid. De betekenis is bovendien lang niet altijd voorspelbaar. Zo volgt de betekenis ‘agressie plegen’ niet uit de betekenis van de samenstellende delen aan en vallen van aanvallen. Samenkoppelingen hebben daarom in woordenboeken vaak een eigen ingang. Ook vormen ze soms minimale paren met gelede woorden, zoals het prefixwerkwoord voorkómen naast de samenkoppeling vóórkomen.

Zie Achterzetsels of partikels? in het hoofdstuk over de adpositie voor een discussie over de vraag of op in een zin als Een Mercedes [...] reed het kruispunt op als achterzetsel of als deel van een scheidbaar samengesteld werkwoord opgevat moeten worden.