Hoewel de volgorde van zinstype 1a kenmerkend is voor zelfstandige zinnen, komen toch ook een aantal afhankelijke zinnen met hoofdzinsvolgorde voor.

De meest elementaire vorm van een afhankelijke zin met hoofdzinsvolgorde van type 1a is een voorwerpszin in de directe rede, zoals in de voorbeelden:

Hiermee te vergelijken zijn gevallen van zogenaamde semi-directe rede, bijv.:

Ook onderwerps- en voorwerpszinnen als de volgende behoren tot zinstype 1a. Het onderschikkend voegwoord is bij zulke zinnen weggelaten. De afhankelijke zin krijgt wat meer nadruk. Vergelijk de (a) -zinnen (afhankelijke zinnen met een hoofdzinsvolgorde) met de (b) -zinnen (afhankelijke zinnen met de normale bijzinsvolgorde):

Een voor-pv als tweede zinselement hebben voorts de volgende soorten afhankelijke zinnen:

Bij de hier genoemde toegevende zinnen is er sprake van een inhoudelijke afhankelijkheidsrelatie tot de andere deelzin, niet van een syntactische. De toegevende zin is niet direct als zinsdeel opgenomen in de andere deelzin, maar staat in de aanloop (zie 10, 11 en 12) of de uitloop (zie 9) ervan. Hij is er door een duidelijke intonatiebreuk van gescheiden. Zie verder [21·8·2·2] en [21·9·2·2].

Gewoonlijk zijn nevengeschikte afhankelijke zinnen allebei van het type 2 (zinnen met achter-pv) (zie [21·2·4]). Bij nevengeschikte conditionele zinnen echter kan de tweede van het type 1a (voor-pv als tweede zinsdeel) zijn, als het onderschikkend voegwoord niet nooit of nauwelijks niet herhaald wordt (zie [24·3·1·1/1]). Vergelijk bijv.:

Volgens zinstype 1a (hoofdzinsvolgorde) worden ook de of -zinnen in balansschikking gevormd, bijv.:

Dergelijke zinnen volgen steeds na een zin met een ontkennend element (

niet nooit nauwelijks

, enz.), ze kunnen niet vooropgeplaatst worden, en beginnen altijd met het voegwoord of. De ronde haakjes om of geven aan dat dit voegwoord net als de andere nevenschikkende buiten het zinsschema gelaten wordt (zie [21·1·1·2/2]). Voor de balansschikking zie men verder [26·7].