Op basis van persoonsnamen kunnen specifiek vrouwelijke persoonsnamen gevormd worden door middel van suffigering. Bij uitheemse basiswoorden is daarbij sprake van vervanging van een suffix door een specifiek vrouwelijk suffix. Hier volgt een overzicht van de mogelijkheden:

De suffixen, of achtervoegsels, -e en -ster zijn productief, maar de andere zoals -es, -is, -in en -se, niet. Bij de uitheemse suffixen -esse, -euse, -ière, -a, -rice en -rix is er steeds sprake van een basiswoord met een specifiek suffix, dat dan vervangen wordt door het vrouwelijke suffix. De woorden met deze uitheemse suffixen zijn vaak leenwoorden.

Het suffix -ster wordt toegevoegd aan woorden op -aar of -ier; in het geval van persoonsnamen op -er lijkt -er te worden vervangen door -ster. Er is ook een andere analysemogelijkheid, namelijk dat -ster direct is aangehecht aan een werkwoordstam als werk of een substantief als VVD.

Het achtervoegsel -se sə komt voor in enkele archaïsche of regionaal (in Nederland) gebruikte woorden als domineese, kasteleinse, kosterse en schipperse, met als betekenis 'vrouw van de door het basiswoord genoemde persoon'. Kasteleinse kan ook 'vrouwelijke kastelein' betekenen.

Het achtervoegsel -egge ɛɣə komt alleen voor in dievégge (naast mannelijk: dief).

De woorden op -euse, -rice en -ière kunnen ook worden geanalyseerd als woorden met het suffix -e. In dat geval moeten de stammen van deze woorden, zoals monteus en inspectric, opgevat worden als allomorfen van de corresponderende mannelijke persoonsnamen.

Het is niet zo dat het suffix -e overal gebruikt kan worden, waar niet een van de andere suffixen aan de orde is. Zo is voor de volgende persoonsnamen geen vrouwelijke tegenhanger op -e mogelijk:

Woorden op -ant, -ent of -ist hebben daarentegen altijd de mogelijkheid het suffix -e toe te voegen, zoals in collectant-e, docent-e, typist-e. Dit impliceert dat de keuze van -e mede bepaald wordt door specifieke morfologische eigenschappen van het basiswoord.

Als er geen vrouwelijke persoonsnaam gemaakt kan worden zijn er nog andere middelen beschikbaar om naar een vrouw te verwijzen. Eem voorbeeld is de aanspreekvorm Mevrouw de minister. Naast samenstellingen op -man zoals timmerman kunnen samenstellingen op vrouw worden gevormd, zoals timmervrouw.

De vraag of er voor een functie van een vrouw een specifieke vrouwelijke persoonsnaam  moet worden gekozen is regelmatig onderwerp van discussie. Mag of moet een vrouw zich bijvoorbeeld coördinatrice noemen of is coördinator beter? Voor veel functienamen bestaat tegenwoordig de voorkeur voor genderinclusieve namen . Daarom spreekt men ook bij vrouwen in die functies van bijvoorbeeld een directeur of een rector.

Zie ook De Caluwe & van Santen (2001).

Van Marle (1985), Van Santen (1992a), De Caluwe & van Santen (2001)