Als complement bij een substantivische kern kunnen ook bijzinnen optreden die met een vragend element beginnen. Het vragende element kan bestaan uit een zelfstandig vragend voornaamwoord (of een naamwoordelijke constituent met een bijvoeglijk vragend voornaamwoord als deel), een vragend bijwoord of voornaamwoordelijk bijwoord, maar ook uit een voorzetselconstituent met een vraagwoord als deel, bijv.:

Een aantal van dergelijke zinnen komt qua vorm overeen met betrekkelijke bijzinnen (zie [14.5.3.8/iii]). Dat is het geval wanneer het relativum in de betrekkelijke bijzin dezelfde vorm heeft als een vraagwoord, bijv.:

De relativa in 8 en 9 zijn vormelijk gelijk aan de vraagwoorden die een complementszin kunnen inleiden, bijv.:

Een zin als 12 laat twee interpretaties toe. De bijzin kan een betrekkelijke bijzin zijn of een complementszin ingeleid door een vraagwoord. Context en betekenis kunnen uitsluitsel geven over de aard van de bijzin.:

In de interpretatie van 12 waarin de naamwoordelijke constituent de vraag het antecedent van het betrekkelijke voornaamwoordelijke bijwoord waarover is, is de bijzin een nabepaling in de vorm van een betrekkelijke bijzin; de zin kan geparafraseerd worden met 'De vraag die we moeten bespreken'. De vraag moet kortom het onderwerp van gesprek worden. In de andere lezing, waarin de bijzin de inhoud van de vraag weergeeft, is de bijzin een complementszin die wordt ingeleid door het vraagwoord (in de vorm van een voornaamwoordelijk bijwoord) waarover; de betekenis van de zin is in dat geval: 'Waar moeten we over spreken? Die vraag is niet gemakkelijk'.

Voor de plaatsingsmogelijkheden van complementszinnen met een vragend element geldt hetzelfde als voor de complementszinnen met een voegwoord (zie [14.6.3.2]).