De werkwoorden pogen, proberen, trachten, zien en zoeken worden verbonden met een infinitief met te. Het getalsonderwerp van de genoemde werkwoorden is tevens geïmpliceerd onderwerp van de infinitief. Semantisch en syntactisch is deze groep werkwoorden in drieën te verdelen.

De werkwoorden pogen, proberen en trachten zijn niet-verplicht groepsvormend:

Bij groepsvormend gebruik kan in de voltooide tijden zowel een een vervangende infinitief (zoals in 1a) als een deelwoord gebruikt worden (in het laatste geval gaat het om zogenaamd quasi-groepsvormend gebruik; zie [18.5.1.2/1], geval [c]).

In regionaal taalgebruik (met name in het westelijke deel van België) kan het werkwoord proberen in een werkwoordelijke eindgroep verbonden worden met een infinitief zonder te , als het zelf als infinitief (of vervangende infinitief; zie 2) of als meervoudige achter-pv in de indicatief presens verschijnt (vergelijk [18.5.4.20] en zie ook [18.5.4.1/ii]), bijv.:

Het werkwoord zien , dat de betekenis 'proberen' of 'ervoor zorgen dat' heeft, is in de onvoltooide tijden niet-verplicht groepsvormend. Het komt dan vrijwel alleen voor met een hulpwerkwoord van modaliteit, in de imperatief, of in de indicatief met de betekenis van een imperatief (vaak vergezeld van het woord maar ). Zie respectievelijk de voorbeelden 3, 4 en 5:

In een geval als 6 is zien niet te gebruiken, wel proberen :

In de voltooide tijden gelden de genoemde beperkingen niet en is zien verplicht groepsvormend: zie voorbeeld 7, waaruit ook blijkt dat er een vervangende infinitief gebruikt wordt:

Het werkwoord zoeken, met de betekenis 'proberen' of 'ernaar streven te', is verplicht groepsvormend:

Voorzover hier voltooide tijden mogelijk zijn, moet een vervangende infinitief gebruikt worden.