• [2.4.8.5]

Zullen (presens en imperfectum) kan, meestal met wel, uitdrukken dat iets waarschijnlijk is (ongeacht of het in heden, verleden of toekomst ligt):

Zou(den) kan uitdrukken dat de spreker heeft vernomen dat een bepaalde handeling of toestand zich voordoet, zal voordoen of voorgedaan heeft, maar dat er geen zekerheid over bestaat.

Zinnen als 5 en 6 worden vooral gebruikt in de nieuwsmedia, om al te grote stelligheid in de berichtgeving te vermijden.

De betekenissen van zinnen met moeten (zoals weergegeven onder b, 1), met presens- of imperfectumvormen van zullen (zie f, 1) en met zou(den) zoals hier bedoeld liggen dicht naast elkaar, maar vertonen wel eigen nuances. Bij moeten ligt de nadruk op het voorhanden zijn van gegevens op grond waarvan men een conclusie trekt; bij zullen (f, 1) op de waarschijnlijkheid zonder meer; bij zou(den) (f, 2) op het feit dat men iets van anderen vernomen heeft. Vergelijk de volgende zinnen (zin 9 (moeten is hier herhaald als 7a):

Ter uitdrukking van de niet-werkelijkheid van een gebeuren worden ófwel de imperfectumvormen van zullen gebruikt, gecombineerd met de infinitief van het zelfstandig werkwoord, ófwel de imperfectumvormen van het zelfstandig werkwoord (zie hiervoor [28.3.3.2/ii]):

Vergelijk met mogen (d, 2). Zie ook [18.5.7.2/ii1], [4].

De imperfectumvormen van zullen worden ook gebruikt om een verzoek in vragende vorm voorzichtig te formuleren; vergelijk de volgende (a) - en (b) -zinnen:

Voor sommige verzoeken in niet-vragende vorm en voor andere voorzichtige omschrijvingen kunnen zowel zou(den) + een daarvan afhankelijk werkwoord als het imperfectum van alleen dat laatste werkwoord gebruikt worden (zie [28.3.3.7]). Bij verzoeken in vragende vorm is dat evenwel niet mogelijk. Vergelijk met zin 9a en 9b:

In vragen kunnen presensvormen van zullen met een onderwerp in de eerste persoon gebruikt worden om een aanbod of een verzoek om toestemming uit te drukken: