Een aantal zelfstandige naamwoorden heeft in de enkelvoudsvorm een ongespannen klinker, waarmee in de meervoudsvorm een gespannen klinker correspondeert. De stamvorm met de gespannen klinker doet zich ook voor in afgeleide woorden en samenstellingen (zie 3.5.2.3 voor een volledige lijst van zulke meervoudsvormen):

Een uniek geval is de alternantie in stad-steden, waar in het meervoud e optreedt in plaats van a.

Deze alternantie is gekoppeld aan een verschil in lettergreepstructuur: de ongespannen klinker treedt op in een gesloten lettergreep, die eindigt op een medeklinker; de gespannen klinker treedt op in een open lettergreep. Een afwijkende alternantie is die tussen de tweeklank ɛi en de gespannen klinker e in het suffix -heid, zoals in snelheid-snelheden.

De alternantie speelt ook een rol in de werking van de V/Z-beperking: in woordparen als hof-hoven en glas-glazen zorgt de alternantie ervoor dat de woordvormen voldoen aan de beperking dat v en z alleen na gespannen klinkers kunnen voorkomen.

Deze stamallomorfie is beperkt tot een aantal woorden, en is dus lexicaal bepaald. De taalgebruiker moet onthouden voor welke woorden deze alternantie van toepassing is. Daar komt nog bij dat de gespannen klinkervarianten ook gevonden worden in werkwoorden die afgeleid zijn van zulke zelfstandige naamwoorden, maar dan ook in werkwoordsvormen met een gesloten lettergreep, zoals in:

Ook in verkleinwoorden kan de gespannen klinker optreden in gesloten lettergrepen, zoals in blaadje, glaasje, lootje en scheepje. Deze feiten onderstrepen dat deze allomorfie in het hedendaags Nederlands geen kwestie van fonologische regelmaat meer is.