Als er keuze is tussen een aantal in de context genoemde zelfstandigheden (personen of niet-personen), dan kan het voornaamwoord welk(e) zelfstandig gebruikt worden om de herhaling van het substantief dat de betrokken zelfstandigheid noemt, te vermijden. Het voornaamwoord verwijst dan binnentekstelijk naar dat substantief. Vergelijk:

Terwijl hier zowel het zelfstandige voornaamwoord als een naamwoordelijke constituent waarin welk(e) als determinator optreedt mogelijk zijn (welke bloem in 1, welke monteur in 2), is deze laatste mogelijkheid uitgesloten als er verwezen wordt naar een substantief dat in een nabepaling met van staat, zoals in de volgende voorbeelden:

Hier zijn in normaal taalgebruik dus niet mogelijk welke monteur van deze monteurs respectievelijk in welk huisje van deze drie huisjes . In zulke gevallen kan in het enkelvoud altijd welk gebruikt worden, ook als het substantief waarnaar verwezen wordt geen het -woord is (zie voorbeeld 3, waar ook welke mogelijk is). Anders bezigt men die vorm die het niet-zelfstandige welk(e) heeft als het kernwoord geëxpliciteerd wordt(5.7.3.1, sectie 1); vergelijk:

Bij een keuze tussen personen kan het zelfstandige welk(e) vervangen worden door wie:

De combinatie wat voor (een) kan op overeenkomstige wijze als welk(e) zelfstandig gebruikt worden (vergelijk [5.7.3.2]). Voorbeelden:

In tegenstelling tot het niet-zelfstandige gebruik is bij verwijzing naar een enkelvoudig substantief alleen wat voor een mogelijk.