De linkerleden van samenstellingen van het type substantief + substantief vertonen soms allomorfie, variatie in klankvorm.

Een eerste vorm van allomorfie is dat sommige substantieven met een meervoud op -eren een lange vorm op -er kunnen hebben in samenstellingen, zoals:

Het is niet zo dat altijd die lange vorm gebruikt moet worden, getuige samenstellingen als bladzij, eileider, kalfsvlees, kindsdeel en lamsvlees.

De klankreeks -er ər treedt ook op in andere typen woorden zoals in de meervoudsvormen bladeren, klaveren, kinderen en runderen, het werkwoord bladeren, en afleidingen als kinderlijk.

Voor het substantief goed als linkerdeel van een samenstelling treedt altijd goederen- op, bijv. goederenbeurs, goederentrein, goederenvervoer. Naast volk is mogelijk volken- of volkeren-, bijv. volk(er)enbond, volkerenmoord, volkenrecht, soms volks- , bijv. volksverhuizing.

Er zijn substantieven die een alternantie vertonen tussen een ongespannen klinker in de enkelvoudsvorm, en een gespannen klinker in de meervoudsvorm, zoals god-goden, schip-schepen en weg-wegen. Deze alternantie zien we ook in samenstellingen als godendrank en wegenbelasting, waar het linkerdeel als de meervoudsvorm van god respectievelijk weg kan worden opgevat. Maar de allomorf met de gespannen klinker kan ook optreden zonder meervoudsuffix, zoals in scheepsbeschuit (versus schip-breuk).

Allomorfie wordt ook gevonden in substantieven die onderhevig zijn geweest aan sjwa-apocope, zoals aarde/aard en ere/eer. Vergelijk:

In samengestelde substantieven met eer/ere moet de allomorf ere worden gebruikt als dit woord de betekenis ‘honorair’ heeft. Van keuze wordt de korte vorm keus niet gebruikt in samenstellingen:

Substantieven met de klankreeks də binnen of aan het eind van het woord kunnen ook een verkorte vorm zonder də hebben die niet zonder meer als variant gebruikt kan worden in samenstellingen:

Conventie speelt dus een rol in het gebruik van dergelijke allomorfen.