Achterzetselconstituenten fungeren vaak als verplichte bepaling van richting. Ze beschrijven het pad waarlangs iets of iemand beweegt: dat kan de referent van het onderwerp zijn, zoals in (1), of die van het lijdend voorwerp, zoals in (2). Of ze beschrijven de richting van een blik, of een pad waarlangs geluid zich voortbeweegt, zoals in (3).

In beperkte mate kunnen achterzetselconstituenten ook dienst doen als bepaling van plaats. Daarbij wordt wel altijd het idee van een pad opgeroepen. Iets of iemand bevindt zich bijvoorbeeld aan het eind van het pad dat de achterzetselconstituent beschrijft, zoals in (4). Vaak heeft diegene dat pad ook zelf afgelegd, zoals in (4b) en (4d), of moeten we het pad in gedachte volgen om tot die locatie te komen, zoals in (4a).

Iets kan zich ook uitstrekken langs het pad, zoals in (5). Merk op dat de catwalk en asfaltbaan in werkelijkheid niet bewegen, maar hun vorm en oriëntatie ten opzichte van het referentieobject wordt beschreven door middel van een bewegingswerkwoord (zigzaggen en kronkelen) en een achterzetselconstituent.

Sommige achterzetsels komen ook voor in bijwoordelijke bepalingen van tijd, namelijk door, rond en de combinatie ... in … uit. Zij geven een periode aan waarin iets voortduurt of herhaaldelijk gebeurt.

Het patroon ... in ... uit kan overigens ook ruimtelijk gebruikt worden, zoals in Terwijl hij maar voortslenterde, straat in straat uit, bekroop hem een gevoel van eenzaamheid.

In beperkte mate komen achterzetsels ook voor in zinsdeelstukken, namelijk bepalingen bij een zelfstandig naamwoord dat een route of reis uitdrukt, zoals trap, pad, weg, taxi- of busrit en tocht in (7):