De combinatie van het verkleinwoordsuffix en het suffix -s kan gebruikt worden om bijwoorden af te leiden. Zulke verkleinwoordvormen worden vooral afgeleid van (ongelede) adjectieven. Het verkleinwoord zonder -s komt meestal zelf niet als verkleinwoord voor. Voorbeelden zijn:

In deze bijwoorden zien we vier allomorfen van het verkleinwoordsuffix: -je, -pje, -tje en -etje.

Er zijn geen bijwoorden op -kje-s omdat er geen adjectieven zijn die op een ŋ eindigen.

Verder komen afleidingen voor met een bijwoord als basiswoord, zoals:

Van het bijwoord straks is strakjes afgeleid, en van het bijwoord samen het bijwoord saampjes, met verkorting van het basiswoord, bijv. in:

De van adjectieven afgeleide verkleinwoordvormen kunnen over het algemeen als naamwoordelijk deel van het gezegde (in 4a-c) en als bepaling van gesteldheid (in 4d) gebruikt worden:

Op grond hiervan zou men ze als adjectieven kunnen beschouwen.

Dergelijke woorden worden door sommige taalgebruikers ook wel attributief gebruikt, bijv. netjes werk, zachtjes gelach.

Bijwoordelijk gebruik van de verkleinwoordvormen zien we in de volgende zinnen:

De op deze manier gevormde woorden hebben vaak een affectieve of een ironische betekenis.

Naast -jes (en de allomorfen ervan) komen voor: -(e)kens əkəns (met name in België; het komt ook voor in literair taalgebruik) en -ies is (vooral in het westen van Nederland in niet-standaardtaal). In literair of archaïsch taalgebruik vinden we de van een adjectief afgeleide woorden zachtkens, stillekens en het van een bijwoord afgeleide allengskens. De bijwoorden kalmpies (an), saampies en zachies zijn voorbeelden van niet-standaardtalige bijwoorden.