De vormen alle(n) , allemaal , alles , ieder en elk kunnen predicatief gebruikt worden, als een soort bepaling van gesteldheid(zie 20.9.2, sectie 2), categorie [d]. Ze verwijzen dan naar een antecedent in dezelfde (enkelvoudige) zin, dat personen en/of zaken kan aanduiden.

Het antecedent kan een naamwoordelijke constituent met een meervoudig zelfstandig voornaamwoord of een vragend voornaamwoord als kern zijn of een substantivische naamwoordelijke constituent. De wederkerende, wederkerige en onbepaalde voornaamwoorden komen niet als antecedent in aanmerking.

Is het antecedent een substantivische naamwoordelijke constituent, dan verwijzen alle(n) , ieder en elk altijd naar een constituent met als kern een telbaar substantief in het meervoud; allemaal kan bovendien verwijzen naar een constituent met als kern een stof- of verzamelnaam (voor een uitzondering zie(5.9.2.2, sectie 2)).

Het gebruik van het predicatieve alle(n) behoort tot de formele taal. Als het antecedent uitsluitend personen aanduidt, wordt de vorm allen gebruikt, anders - dus ook bij combinaties als paarden en ruiters - alle. Voor de keuze tussen ieder en elk geldt hetzelfde als wat daarover onder i 1 opgemerkt is. Voorbeelden zijn (antecedent en onbepaald voornaamwoord zijn gecursiveerd):

Bij een vragend voornaamwoord kan alleen allemaal gebruikt worden, bijv.:

De vormen allen en allemaal kunnen samen met een meervoudig persoonlijk voornaamwoord (in de volle vorm) dat naar personen verwijst, op de eerste zinsplaats staan. Ze kunnen dan opgevat worden als een nabepaling bij dat voornaamwoord. Voorbeelden:

Gewoner dan 16 is evenwel een zin met de volgorde als in 18, waarbij geen sprake meer is van een nabepaling:

De vorm alles wordt op een vergelijkbare manier gebruikt als nabepaling bij de zelfstandige aanwijzende voornaamwoorden dit en dat. Voorbeelden:

Het predicatieve alle kan gecombineerd worden met een bepaald hoofdtelwoord (de andere predicatieve voornaamwoorden niet). Het behoort dan tot de standaardtaal en krijgt nooit een -n. Voorbeelden zijn de volgende (a)-zinnen (vergelijk met de hier als (b)-zinnen herhaalde voorbeelden van het onder i 2 behandelde niet-zelfstandige alle):

Met ieder, elk en allemaal zijn alleen constructies mogelijk als: