In het middenstuk, tussen de twee polen, sluit een adpositie met een voornaamwoordelijk bijwoord als complement dicht aan bij de tweede pool. Als het voornaamwoordelijk bijwoord ook in het middenstuk staat, gaat het ofwel direct aan de adpositie vooraf, zoals in (1), of staan er één of meer woorden tussen, zoals in (2). De polen zijn gemarkeerd met verticale strepen; in sommige voorbeelden is de tweede pool leeg (|Ø|):

Deze 'scheidbaarheid' van de adpositie en het voornaamwoordelijk bijwoord is niet typisch voor constituenten. Het roept de vraag op of we ze überhaupt wel als constituenten moeten zien. Dat doen we hier wel: de adpositie is de kern en heeft het voornaamwoordelijk bijwoord als complement. In gevallen zoals (2) noemen we de constituent 'discontinu': de constituent wordt onderbroken door één of meer woorden die geen onderdeel zijn van de constituent. In (2a) en (2b) zijn dat bijwoordelijke bepalingen (wellicht ook en meer); in (2c) een lijdend voorwerp (1,5 miljoen euro).

Wat beregelt de volgorde in deze gevallen? Wanneer staan het voornaamwoordelijk bijwoord en de adpositie direct naast elkaar in het middenstuk, en wanneer komt er iets tussen? Daar gaat deze paragraaf op in. We noemen eerst twee gevallen waarin het voornaamwoordelijk bijwoord en de adpositie sowieso direct naast elkaar staan. Daarna kijken we naar de volgordemogelijkheden in combinatie met bijwoordelijke bepalingen, zoals in (2a) en (2b), en met een direct object, zoals in (1c) en (2c). Tenslotte bespreken we gevallen waarin de adpositieconstituent bij een adjectief of een zelfstandig naamwoord hoort, zoals in Burgers zijn daar ontevreden over en Ieder mens heeft wel ergens last van.