Er zijn verschillende vormen van nevenschikking. In [24.4.1] is onderscheid gemaakt tussen distributieve en collectieve nevenschikkingen. Een van de verschillen tussen deze twee vormen van nevenschikking is dat de eerste wel en de tweede geen samentrekking toelaat.

Zo is de nevenschikking van woorden in 1a (een distributieve nevenschikking die we 'gewone aaneenschakeling' noemen; zie [25.1.1.2]) samen te trekken tot 1b, maar die in 2a (een collectieve nevenschikking die 'additieve aaneenschakeling' genoemd wordt; zie [26.1.1.4]) niet tot 2b:

Maar ook in nevenschikkingen die niet als collectief te interpreteren zijn, is samentrekking soms onmogelijk. Zo is de nevenschikking van zinnen in 3a (een 'rangschikkende aaneenschakeling met en; zie [25.1.1.5]) samen te trekken tot 3b, en die in 4a (een 'distantiërende tegenstelling' met maar; zie [25.6.1.3]) tot 4b, maar die in 5a (met want; zie [26.4.1.3]) niet tot 5b:

Omdat het kunnen voorkomen van samentrekking in nevenschikkingen als regel, en het tegendeel als uitzondering beschouwd kan worden, noemen we de vormen van nevenschikking die geen samentrekking toelaten, 'bijzondere vormen van nevenschikking'.

Ook in de zogenaamde balansschikking (zie [26.7]) is geen samentrekking mogelijk. Zo is 6b naast 6a niet mogelijk; wel 7b naast 7a en 8b naast 8a:

Er zijn argumenten om de balansschikking als een vorm van onderschikking te beschouwen, of als een tussenvorm tussen onder- en nevenschikking. In dit boek rekenen we de balansschikking tot de nevenschikking; om de zojuist genoemde reden tot de bijzondere vormen daarvan.De bijzondere vormen van nevenschikking worden behandeld in [26]; de gewone vormen van nevenschikking in [25].