Anders dan de locatieve voorzetsels hierboven roepen directionele voorzetsels, zoals over en uit, altijd het idee van een pad op. Dat kan een pad zijn waarlangs iets of iemand zich beweegt, zoals in (6) verderop. Maar directionele voorzetsels kunnen ook gebruikt worden in een bepaling van plaats, zoals de routevoorzetsels over en voorbij in (4) en de bronvoorzetsels van en uit in (5):

In deze voorbeelden wordt een locatie aangeduid die aan het eind van het pad ligt dat door het directionele voorzetsel wordt uitgedrukt. In die gevallen doen de voorbepalingen hetzelfde als die in (1)-(3) hierboven: ze specificeren de lengte van het pad, gerekend vanaf het referentieobject, en geven daarmee de locatie preciezer aan. In (4a) bijvoorbeeld rekenen we achthonderd meter vanaf de grens, waarmee we dan de locatie kennen van waar het ongeval gebeurde.

Directionele voorzetsels die een pad uitdrukken waarlangs bewogen wordt, zoals in (6), vormen een interessant geval. Ook hier specificeren de bepalingen, zoals een eindje of ongeveer 7 kilometer, de lengte van het pad. Anders dan in (4) en (5) is er nu niet iets dat zich aan het einde van dat pad bevindt, maar wordt er uitgedrukt dat de beweging zich over de lengte van dat pad voltrekt. Door sommige taalkundigen worden deze bepalingen opgevat als voorbepaling bij de voorzetselconstituent. Anderen analyseren ze als apart zinsdeel, namelijk als bijwoordelijke bepaling van maat, omdat de voorzetselconstituent ook weggelaten kan worden. Tijdens de lunchpauze wandel ik een eindje is ook prima zonder langs de Maas, zoals in (6a). Merk op dat dat weglaten niet bij alle werkwoorden even gemakkelijk gaat: wel in (6a) en (6b), maar minder in (6c) en (6d).

Ook vinden we nominale constituenten als voorbepalingen bij andere typen adpositieconstituenten: bij achterzetselconstituenten, vooral die met in en op, omzetselconstituenten, partikelconstituenten, en adpositieconstituenten met een voornaamwoordelijk bijwoord als complement:

In (7a), met het achterzetsel in, geeft de voorbepaling aan hoe lang het pad is dat wordt afgelegd; in de andere drie voorbeelden in (7) gaat het steeds om de afstand tussen een bepaalde locatie en het referentieobject, met het omzetsel van ... vandaan in (7b), het partikel uit in (7c) en de adpositieconstituent met een voornaamwoordelijk bijwoord als complement, daarvandaan in (7d).

In sommige gevallen kan de maatbepaling ook tussen het complement en de adpositie in staan, zoals in het geval van de achterzetselconstituenten in (8) en de adpositieconstituenten met voornaamwoordelijke bijwoorden in (9).