Het werkwoord geven kan met een infinitief met te gebruikt worden op een wijze die overeenkomst vertoont met het gebruik van hebben en krijgen (zie [18.5.4.14/ii2], groep [b]). Ook bij geven is er een nauwe verwantschap met het zelfstandig werkwoord. Het is dan ook niet altijd mogelijk een scherp onderscheid te maken tussen groepsvormend en niet-groepsvormend gebruik (in het laatste geval als nabepaling in een naamwoordelijke constituent; zie [14.5.3.8/i-ii]). Voorzover er sprake is van groepsvorming gedraagt geven zich als een verplicht groepsvormend werkwoord. Vergelijk:

De infinitief staat vrijwel altijd vóór geven (zie ook [18.5.7.4/ii]); vergelijk:

In voltooide tijden wordt geen vervangende infinitief, maar een voltooid deelwoord gebruikt:

Het meewerkend voorwerp van geven is te beschouwen als het geïmpliceerd onderwerp van de infinitief: in 4 duidt de zieke degene aan die drinkt:

Voorbeelden van de combinatie van geven met een infinitief met te zijn voorts:

Te denken geven heeft het karakter van een uitdrukking (' doen (na)denken', 'aanleiding geven tot het stellen van vragen'). Andere min of meer vaste uitdrukkingen van dit type zijn:

iemand iets te kennen/te verstaan geven ('doen weten'; 'doen blijken') iemand iets te raden geven (' voor een raadsel, een probleem plaatsen') iets te zien geven ('laten zien')