Verbale samenstellingen komen in het Nederlands veel minder voor dan nominale en adjectivische. Het procedé om zulke woorden te maken is niet productief. Een verbale samenstelling is een samenstelling met als rechterdeel een werkwoord. Verbale samenstellingen hebben altijd klemtoon op het eerste deel.

Daarnaast zijn er ook werkwoorden die geen verbale samenstellingen zijn, maar door conversie afgeleid zijn van nominale samenstellingen. Ze hebben hoofdklemtoon op het eerste deel, net zoals de ermee corresponderende nominale samenstelling:

Sommige van deze samenstellingen hebben een aparte grammaticale status in die zin dat ze in hoofdzinnen niet in finiete vorm kunnen voorkomen. Dit geldt bijvoorbeeld voor werkwoorden als buikspreken en zeezeilen. Vergelijk de volgende zinnen:

Deze combinaties zijn dus geen gewone verbale samenstellingen, maar hun klemtoonpatroon is wel hetzelfde.

Zie Booij (2019: 163-167). In Booij (2010: Hoofdstuk 4) worden ze geanalyseerd als syntactische samenstellingen.

Dat geldt ook voor scheidbaar samengestelde werkwoorden met een zelfstandig naamwoord of bijvoeglijk naamwoord als linkerlid, zoals:

Bij alle soorten scheidbaar samengestelde werkwoorden ligt de klemtoon op het niet-werkwoordelijk deel, ook als het eerste deel een voorzetsel of bijwoord is:

Een bijzonder soort verbale samenstellingen zijn werkwoorden waarin het rechterdeel een zelfstandig naamwoord is, maar het woord als geheel een werkwoord:

Ook hier geldt dat de hoofklemtoon op het eerste deel valt.