Een vrij groot aantal werkwoorden kan verbonden worden met aan het, gevolgd door een infinitief (zonder te). De gebruikelijkste combinatie is zijn + aan het + infinitief, maar dit is zeker niet de enige mogelijkheid. De bedoelde werkwoorden zijn als verplicht groepsvormend te beschouwen. In zinnen met achter-pv staat aan het + infinitief altijd aan het begin van de werkwoordelijke eindgroep; vergelijk:

In voltooide tijden wordt geen vervangende infinitief, maar een voltooid deelwoord gebruikt:

Als de infinitief vergezeld gaat van een lijdend voorwerp, dan kan dat tussen aan het en de infinitief in staan, mits het met de infinitief een zekere semantische eenheid vormt en mits het bovendien aan bepaalde vormelijke eisen voldoet. Deze eisen worden in [21.6.3.2/1] behandeld. We volstaan hier met enkele voorbeelden. Naast zinnen als 3a, 4a en 5a zijn ook de respectieve (b) -varianten mogelijk:

De werkwoorden die met aan het + infinitief verbonden kunnen worden, zijn op grond van hun semantische en syntactische eigenschappen in vier groepen te verdelen, die in de hieronder volgende subparagrafen behandeld worden.