Het achtervoegsel -ig wordt gecombineerd met adjectieven, substantieven en werkwoorden. Bij adjectieven als basiswoord krijgen we de betekenis ‘enigszins’, zoals in:

In combinatie met substantieven krijgen we twee betekenissen. De eerste is ‘lijkend op:

Een tweede groep adjectieven met een substantief als basiswoord hebben de betekenis ‘gekenmerkt door de aanwezigheid van’:

Bij dit betekenistype sluiten zich ook reeksen van adjectieven aan die eindigen op -lustig, -plichtig en -zuchtig zoals:

Dergelijke adjectieven kunnen beschouwd worden als afleidingen met een samengesteld substantief als basiswoord (goklust, dienstplicht, drankzucht, enz.). De adjectieven op -zuchtig hebben een sterke negatieve connotatie. De betekenis van deze woorden is 'een (sterke/ziekelijke) neiging hebbend tot wat het eerste lid van het basiswoord noemt'.

Daarnaast zijn er adjectieven op -ig met een relationele betekenis: ‘betrekking hebbend op’, zoals afleidingen van samenstellingen met -kunde:

Bij afleidingen met een substantief als basiswoord ligt het accent op dat basiswoord. In woorden met het achtervoegsel -ig heeft in veel gevallen klemtoonverschuiving plaatsgevonden. Het is één van de klemtoonverschuivende suffixen. Dat betekent dat, wanneer de hoofdklemtoon in het basiswoord vooraan ligt, deze klemtoon in de afleiding op de laatste beklemtoonbare lettergreep vóór -ig is komen te liggen, bijv.:

Een bijzondere categorie van adjectieven op -ig vormen samenstellende afleidingen zoals loslippig en achturig. Er zijn geen samenstellingen loslip en achtuur, noch afleidingen als lippig en urig. De vorming van zulke woorden is dus een combinatie van samenstelling en afleiding.

Bij werkwoorden als basiswoord is de betekenis van de volgende adjectieven ‘geneigd tot’:

Dit gebruik van -ig bij werkwoorden is niet productief. In plaats daarvan wordt bij werkwoorden bij voorkeur -erig gebruikt.

Schultink (1962: 90).