De argumentstructuur van een werkwoord kunnen we terugvinden in de nominalisatie van het werkwoord. We laten dit hier zien aan de hand van de nominalisatie weigering gebruikt in de volgende woordgroepen, alle naamwoordelijke constituenten:

Het werkwoord weigeren heeft twee argumenten, een agens dat wordt uitgedrukt als onderwerp, en een thema dat wordt uitgedrukt als lijdend voorwerp. In de woordgroep (ia) zien we beide argumenten terug, als Jan en het aanbod. Omdat het hoofd van de woordgroep hier geen werkwoord is, maar een zelfstandig naamwoord, moet bij de uitdrukking van de argumenten een markering gebruikt worden: het suffix -s bij Jan, en het voorzetsel van bij het aanbod. De Agensrol kan ook worden gemarkeerd door het voorzetsel door, zoals (ib) laat zien. Het verschil tussen een werkwoord en een corresponderende nominalisatie is dat bij nominalisatie de uitdrukking van de argumenten van het basiswerkwoord niet verplicht is. In (ic) is alleen het Thema-argument uitgedrukt, in (id) alleen het Agens-argument, en in (ie) geen van beide.