De werkwoorden beloven en dreigen worden verbonden met een infinitief met te. Het getalsonderwerp van deze werkwoorden is tevens het geïmpliceerd onderwerp van de infinitief. Het al dan niet groepsvormend gebruik hangt samen met de betekenis. Een zin als:

kan twee betekenissen hebben: [a]'Zij draagt de belofte in zich.../Het ziet ernaar uit dat zij...'; of:

[b]'Zij spreekt de belofte uit...'

Op overeenkomstige wijze kan ook zin 2:

twee betekenissen hebben: [a]'Het zag ernaar uit dat hij.../Het gevaar dreigde dat hij...'; of:

[b]'Hij uitte het dreigement...'

In betekenis [a] zijn beloven en dreigen verplicht groepsvormend:

In betekenis [b] daarentegen zijn beloven en dreigen in het algemeen niet groepsvormend:

In betekenis [a] worden beloven en dreigen niet in voltooide tijden gebruikt. In betekenis [b] kunnen bij niet-groepsvormend gebruik van beloven en dreigen normaal voltooide tijden gevormd worden, zie bijv. 8b hieronder. Het werkwoord beloven komt echter ook in betekenis [b ] wel eens groepsvormend voor. In voltooide tijden wordt dan toch een voltooid deelwoord en geen vervangende infinitief gebruikt (dit gebruik hebben we in [18.5.1.2/1], [c ] quasi-groepsvormend genoemd). Voor veel taalgebruikers zijn zowel de groepsvormende zin 7a en de quasi-groepsvormende zin 8a als de niet-groepsvormende zinnen 7b en 8b aanvaardbaar; 8c is in ieder geval uitgesloten: