De achtervoegsels -ke (-eke, -ske) en -ie komen voor in regionaal taalgebruik, zij het dat ze niet in dezelfde delen van het taalgebied gebruikt worden. Het achtervoegsel -ke komt vooral in het zuiden van Nederland en in België voor (een pintske (bier), een tafelke), alsmede in Groningen, -ie met name in het westen van Nederland. Het gebruik van de allomorfen van -ke is kenmerkend voor tussentaal in België: bloemeke, boekske, penneke.

Taeldeman (2008: 32). Zie voor het regionaal gebruik van verkleinwoorden Van der Sijs (red.) (2011: 198-201) en de Morfologische Atlas van Nederlandse Dialecten .

De vormen op -ie kunnen altijd optreden wanneer aan -je in de uitspraak geen t voorafgaat, dus boekie naast boekje, harinkie naast harinkje of boompie naast boompje, maar nooit naast verkleinwoorden als haantje, katje, badje. Ze worden in informele taal gebruikt, zoals broekie, gympie, jochie, sjekkie ('van shag gedraaide sigaret'), stekkie, straatschoffie en koppie koppie ‘heel slim’. Het woord tikkie duidt een betaalverzoek via de app van een bankrekening aan. In kindertaal worden de verkleinwoorden pappie en mammie gebruikt. We vinden deze vorm ook in de woordgroep een bakkie doen ‘een kopje koffie drinken’. Verder wordt -ie ook gevonden in de Engelse leenwoorden guppie, hippie en selfie.

Het suffix -ie/-y wordt ook wel gebruikt in eigennamen, zoals Freddy / Freddie en Willy / Willie.

Voorbeelden van het gebruik van -ke (en varianten) zijn: vrouwke, manneke, bakske. In de standaardtaal is het gebruik van -ke beperkt tot meisjesnamen zoals Anneke, Maaike, Mieke, Tineke en affectief en literair taalgebruik, bijv.: een aardig meiske, een dapper manneke.