Vragende (c.q. uitroepende) voornaamwoorden die deel uitmaken van een naamwoordelijke of een adjectivische constituent kunnen van deze constituenten gescheiden worden. Vergelijk de volgende paren zinnen:

In de zinnen (a) -zinnen van 1 t.e.m. 4 staat het informatief belangrijkste element vooraan in de zin, in de (b) -zinnen verder achteraan. Aangezien het vragende (c.q. uitroepende) voornaamwoord plaatsvast is, kan het niet mee naar achteren komen. Wat de informatieve geleding betreft zijn alleen de (b) -zinnen in overeenstemming met het links-rechts-principe. Dat betekent overigens niet dat dit soort splitsing altijd even gebruikelijk is als niet-splitsing of zelfs niet dat splitsing altijd mogelijk is. Alleen als de bedoelde constituent de functie van lijdend voorwerp (zie 1 en 2) of van naamwoordelijk deel van het gezegde (zie 3 en 4) heeft, is splitsing in principe zonder meer mogelijk. Bij een indirect object is splitsing uitgesloten, vergelijk bijv. 5, met een lijdend voorwerp, en 6, met een indirect object:

Betreft het een onderwerp, dan moet er ofwel sprake zijn van een passieve zin waarvan het onderwerp correspondeert met het lijdend voorwerp van een actieve zin (zie 8), ofwel het moet gaan om een zin met een onovergankelijk werkwoord, presentatief er (of: hier/daar) en een niet-handelend onderwerp (zie 9 t.e.m. 12). Vergelijk:

Maakt wat voor deel uit van een voorzetselconstituent, dan is splitsing uitgesloten, bijv.:

Zie voor meer voorbeelden van het hier besproken soort splitsing [5·7·3·2/2] en [5·10·2].