Als in het middenstuk zowel een onderwerp als een lijdend voorwerp als een indirect object voorkomt en die hebben alle drie de vorm van een substantivische constituent, dan is de onderlinge volgorde: onderwerp - indirect object - lijdend voorwerp, bijv.:

Is het indirect object een voorzetselconstituent, dan is de plaatsing ervan ten opzichte van het lijdend voorwerp variabel. Bij bepaalde constituenten is de meest gewone volgorde die met de voorzetselconstituent achteraan: onderwerp - lijdend voorwerp - indirect object met voorzetsel. Vergelijk met de zinnen hierboven:

In de zinnen 1 t/m 3 ligt de informatieve kern van de mededeling in de werkwoordsinhoud. Het zinsaccent valt dan ook respectievelijk op verteld , teruggegeven en overhandigd . De zinnen 4 t/m 6 kunnen in dit geval met dezelfde betekenis naast elkaar gebruikt worden, al zijn de zinnen 1 t/m 3 gewoner. In andere gevallen gebeurt de plaatsing overeenkomstig het principe van de informatieve geleding: het meest prominente zinsdeel staat het laatst. Een voorzetselconstituent als indirect object kan nu vóór het lijdend voorwerp staan:

De omgekeerde volgorde (lijdend voorwerp vóór indirect object) is in de genoemde gevallen alleen mogelijk als het lijdend voorwerp een nadruksaccent heeft, bijv. in een contrastieve context:

Een alternatief voor de volgorde in zinnen zoals hier behandeld is achteropplaatsing (naar de laatste zinsplaats) van de voorzetselconstituent (zie [21·7·2·2/i]).

In passieve zinnen wordt een en ander nog iets gecompliceerder doordat er een door-bepaling kan optreden, en er op die manier twee voorzetselconstituenten voor kunnen komen. Toch is de situatie vergelijkbaar met die in actieve zinnen (zie 1), met dien verstande dat het onderwerp hier door-bepaling van de passieve zin is en het lijdend voorwerp onderwerp. Voor de achteropplaatsing van een van beide of allebei de voorzetselconstituenten zie men bij de laatste zinsplaats ( [21·7·2·2/i]).

Als het werkwoord alleen de kern van de mededeling uitmaakt, is de volgorde van de (bepaalde) constituenten gewoonlijk, en bij voorkeur: onderwerp - voorzetselloos meewerkend voorwerp - door -bepaling, bijv.:

Men geeft echter in zinnen als deze de voorkeur aan een meewerkend voorwerp met aan, dat dan na de twee andere zinsdelen komt:

Ligt de informatieve kern niet bij het werkwoord alleen, dan komt het informatief belangrijkste element het laatst. In niet-contrastieve zinnen is dat in de praktijk het onderwerp of het meewerkend voorwerp, dat dan samen met het hoofdwerkwoord de informatieve kern vormt. Voorbeelden zijn:

Voorbeelden van contrastieve zinnen, waarin het desbetreffende zinsdeel zonder het werkwoord de informatieve kern vormt, zijn:

Met dezelfde betekenis en in dezelfde context bruikbaar, is naast de volgorde van 21 en 22 ook mogelijk:

Zin 24 lijkt zelfs gewoner dan zin 22. Wel wordt hierin, net als in 23, afgeweken van de strikte links-rechts-ordening van de elementen.