Bijzinnen die met een onderschikkend voegwoord beginnen, kunnen het complement vormen van een substantivische kern in een naamwoordelijke constituent. Als onderschikkende voegwoorden in dit soort bijzinnen komen hiervoor in aanmerking: de grammatisch verbindende (dat en of), sommige voegwoorden van tijd en sommige voegwoorden van vergelijking. Voorbeelden van voegwoordelijke bijzinnen zijn:

Bijzinnen die beginnen met het voegwoord als in de betekenis van 'alsof', hebben een voor-pv (zie [10.3.14.1] en [21.2.2.2/2]). Vergelijk met 5:

Als kern van de naamwoordelijke constituent treedt in het merendeel van de gevallen een substantief op dat naar vorm en betekenis overeenkomst vertoont met een werkwoord:

de verwachting de vraag

, enz. (zie de voorbeelden hierboven), het verwijt, de hoop, de vrees, de wens, het bewijs, het besef, enz., maar ook andere substantieven zijn mogelijk:

Complementszinnen die ingeleid worden door een voegwoord komen zover mogelijk achteraan in de constituent, bijv.:

Bijstellingen staan normaal gesproken na voegwoordelijke complementszinnen, bijv.:

Maar wanneer de bijstelling een herhaling, correctie of verzwakking tot uitdrukking brengt, kan ze ook voor de complementszin staan:

Complementszinnen kunnen of moeten soms buiten de naamwoordelijke constituent komen waar ze deel van zijn (zie [21.7.3.1/3], [1]). Ze staan dan op de laatste zinsplaats, bijv.:

Soms komen complementszinnen qua vorm overeen met nabepalingen in de vorm van een betrekkelijke bijzin (zie [14.5.3.8/iii]). Dat is het geval wanneer dat als betrekkelijk voornaamwoord wordt gebruikt, omdat de kern van de naamwoordelijke constituent (bijv. boek in 18) onzijdig is en in het enkelvoud staat. Vergelijk zin 18 met zin 19:

Het betrekkelijk voornaamwoord in 18 is vormelijk gelijk aan het voegwoord in 19 dat een voegwoordelijke complementszin inleidt.

In 20 zien we dat de zin twee interpretaties toelaat. De bijzin kan een betrekkelijke bijzin zijn of een complementszin ingeleid door een voegwoord. Context en betekenis kunnen uitsluitsel geven over de aard van de bijzin.

In de lezing van 20 waarin Jan een bepaald bericht zou voorlezen, hebben we te maken met een betrekkelijke bijzin. Het bericht is het antecedent van het betrekkelijk voornaamwoord dat. In de lezing van 20 waarin er iets gezegd wordt over de inhoud van een bericht (namelijk: Jan zal voorlezen), hebben we te maken met een complementszin die wordt ingeleid door het voegwoord dat.

Deze mogelijke dubbelzinnigheid valt weg als we de kern van de naamwoordelijke constituent in het meervoud zetten. Het relativum in de betrekkelijke bijzin moet daarmee congrueren en derhalve veranderen in die. Vergelijk in dit verband zin 21a met zin 21b:

In 21a hebben we met een betrekkelijke bijzin te maken en congrueert het betrekkelijk voornaamwoord die met de meervoudige kern van de naamwoordelijke constituent. In 21b daarentegen hebben we met het voegwoord dat te maken, dat onafhankelijk is van het geslacht en getal van het kernwoord in de naamwoordelijke constituent.