Het verschil tussen nabepalingen en complementen in de vorm van een voorzetselconstituent is niet scherp te trekken. (Vergelijk in dit verband de hier besproken complementen met de voorzetselbepalingen in [14.5.3.6/i].) We spreken van complementen als het kernsubstantief een min of meer vast voorzetsel bij zich heeft. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer het substantief is afgeleid van een werkwoord dat een vast voorzetsel bij zich heeft (bijv. 1), of correleert met een constituent waarbij het substantief in een min of meer vaste verbinding met het werkwoord optreedt, bijvoorbeeld de toegang tot naast toegang hebben tot (zie 2). Ook kan er sprake zijn van een min of meer vaste verbinding, zoals in 3 en 4.

De plaatsingsmogelijkheden van voorzetselcomplementen komen overeen met die van voorzetselbepalingen (zie [14.5.3.6/i2]). De plaats van voorzetselcomplementen is niet altijd erg vast. Ze kunnen zowel voor als na bijwoordelijke constituenten voorkomen, maar bij voorkeur ervoor, bijv.:

Ze komen gewoonlijk voor bijstellingen te staan, bijv.:

Als de bijstelling echter een herhaling is (een correctie, een versterking of een verzwakking), kan die ook voor het voorzetselcomplement komen, bijv.:

Bijzinnen die als nabepaling bij de kern optreden, staan altijd na voorzetselcomplementen, bijv.:

Wanneer er naast het voorzetselcomplement ook nog een genitief aanwezig is, komt de genitief er altijd voor te staan, bijv.:

Komen er naast een voorzetselcomplement ook nog voorzetselbepalingen voor, dan zijn er twee volgordes mogelijk, hoewel er bij van -bepalingen een voorkeur is voor de volgorde waarbij de van -bepaling voorop komt te staan. Vergelijk de onderstaande voorbeelden waarbij het complement steeds cursief staat gedrukt.

Voorzetselcomplementen kunnen net als voorzetselbepalingen ook buiten de naamwoordelijke constituent voorkomen waartoe ze behoren, bijv.:

Dit wordt verder in [21.7.3.2/i1] besproken.