Als het substantief samen met het werkwoord als syntactische eenheid optreedt, spreken we van quasi-incorporatie. We zien quasi-incorporatie bij de samenkoppeling koffiezetten in de volgende zinnen, waarbij in iedere tweede variant incorporatie heeft plaats gevonden:

In een werkwoordelijke eindgroep kunnen de twee delen van een samenkoppeling gesplitst en ongesplitst voorkomen zoals in (2) en (3). Omdat in het Nederlands het zelfstandig naamwoord in deze gevallen geen deel is van een echte, onsplitsbare samenstelling (zoals wel in beeldhouwen), wordt deze vorm van het combineren van woorden quasi-incorporatie genoemd.

Zie Dahl (2004), Booij (2010: hoofdstuk 4).

Ook meervoudige substantieven kunnen geïncorporeerd worden in een werkwoord. Dit geldt bijvoorbeeld voor woordcombinaties als aardappels schillen en brieven schrijven, die een conventionele handeling aanduiden. Ze vertonen dan het gedrag van samenkoppelingen, zoals we hier zien voor aardappels schillen. Bij deze meervoudige substantieven worden de samenkoppelingen geschreven met een spatie tussen de twee woorden:

Een woordreeks substantief + werkwoord kan dus voorkomen in twee syntactische structuren: in een werkwoordelijke constituent met het substantief als lijdend voorwerp, en daarnaast in de structuur van quasi-incorporatie:

Dat er geen sprake is van echte samenstelling waarbij één woord wordt gevormd, blijkt ook uit de gedwongen splitsing van de twee woorden in zin (6):

Niet elke combinatie van een werkwoord met een substantief kan als samenkoppeling worden opgevat. Anders dan ademhalen vormen bijvoorbeeld de woordreeksen adem krijgen en benzine halen geen samenkoppelingen, die quasi-incorporatie toestaan. Dit blijkt hieruit dat ze niet kunnen optreden als eenheid in een werkwoordelijke eindgroep:

Het verschil tussen ademhalen en adem krijgen zien we ook in het gedrag van deze woordcombinaties bij het gebruik van een ontkenning. Om een werkwoord te ontkennen, gebruiken we niet, om een substantief te ontkennen, gebruiken we geen. Daarom kunnen we bij de werkwoordelijke constituent adem krijgen alleen geen gebruiken, terwijl de woordcombinatie adem + halen twee interpretaties toestaat: een werkwoordelijke constituent met adem als lijdend voorwerp, of een geval van quasi-incorporatie. Daardoor kan bij ademhalen zowel geen als niet gebruikt worden:

In een hoofdzin, waarin de persoonsvorm van het werkwoord op de tweede plaats in de zin staat, worden substantief en werkwoord van de samenkoppeling van elkaar gescheiden. In dat geval is er dus geen sprake van quasi-incorporatie. We zien dit terug in de verplichte keuze van geen als ontkennend woord in zinnen waarin woordreeksen als ademhalen, autorijden, koffiezetten en lesgeven gesplitst optreden:

De twee mogelijke syntactische interpretaties van sommige combinaties van substantief + werkwoord zien we ook bij de woordreeks piano spelen. In de interpretatie van deze woordreeks als werkwoordelijke constituent bestaande uit een nominale constituent en een werkwoord kan piano worden gemodificeerd door het adjectief klassieke (10a). Dit laat zien dat piano hier de kern is van een zelfstandige naamwoordelijke constituent die fungeert als lijdend voorwerp. De woordgroep klassieke piano is niet-verwijzend gebruikt. De toevoeging van klassieke is niet mogelijk als er sprake is van quasi-incorporatie (10b), omdat er dan geen sprake is van een afzonderlijke nominale constituent waarin het nominale hoofd kan worden gemodificeerd door een adjectief.

Het verschil tussen de aanwezigheid en de afwezigheid van quasi-incorporatie zien we ook in het contrast tussen de volgende zinnen.

Het kunnen voorkomen van een substantief + werkwoord in de aan het-constructie is een test voor de status van samenkoppeling. Bij een werkwoord als bespelen is er geen sprake van quasi-incorporatie. Het substantief piano kan hier niet optreden zonder een determinator zoals het deelwoord de.

Het werkwoord stofzuigen kan als samenkoppeling of als samenstelling gebruikt worden. In het eerste geval wordt het vervoegd als sterk werkwoord, in het tweede geval als zwak werkwoord:

De samenstelling stofzuigen is waarschijnlijk gevormd door herinterpretatie van de nominale samenstelling stofzuiger als een afleiding op -er van een werkwoord stofzuigen. Een vorm als *stofgezuigd of *gestofzogen is uitgesloten.