Over de vorm van tussenwerpsels valt op te merken dat ze vrijwel geen veranderingen kunnen ondergaan. Alleen reduplicatie (verdubbeling), een type woordvorming dat verder in het Nederlands zeer zeldzaam is, wordt regelmatig aangetroffen bij tussenwerpsels:

Veel tussenwerpsels zijn eenlettergrepig (hè, hé, ha, au, psst, bah). Sommige daarvan hebben een klankvorm die in geen enkele andere woordsoort mogelijk is, zoals:

• woorden zonder een klinker, zoals pst, pf, st (zie ook 1.2.1.1 Het rijm);
• woorden die eindigen op een korte klinker, zoals bah, hè en goh (zie ook 1.2.1.1 Het rijm);
• woorden met klanken die in ons alfabet niet voorgesteld kunnen worden, zoals t of t-t, uitgesproken als een zogenaamde ‘click’ (een soort ingeademde t), en brr, waarbij door rr een trilling van de lippen wordt aangegeven.

Daarnaast zijn er twee- of meerlettergrepige tussenwerpsels, die soms als één woord en soms als meer woorden worden geschreven. Daartoe behoren:

• samenstellingen en combinaties waarvan de componenten niet identiek zijn en afzonderlijk kunnen voorkomen; die componenten zelf zijn niet noodzakelijk tussenwerpsels: welja, jawel, nee maar, toe maar ;
• ingeburgerde verdubbelingen zoals jaja, nee nee, hè hè, nou nou vooral in NN Deze vorm komt geregeld voor in (informele) standaardtalige contexten, vooral in Nederland. , poeh poeh vooral in NN Deze vorm komt af en toe voor in (informele) standaardtalige contexten, vooral in Nederland. , wel wel vooral in BN Deze vorm komt af en toe voor in (informele) standaardtalige contexten, vooral in België. ;
• ingeburgerde groepen en zinnen, bijvoorbeeld heremijntijd, hemeltjelief, verdorie, godverdomme, welterusten, goeiemorgen, God bewaar me, lieve hemel, amai in BN, ST? Deze vorm komt geregeld voor in (informele) standaardtalige contexten in België, maar het is onduidelijk in hoeverre die deel uitmaakt van de (informele) standaardtaal. Van Dale (Den Boon, Hendrickx & Van der Sijs 2022) classificeert amai als spreektalig, wat in Van Dale overeenkomt met niet-standaardtalig. (< ai mij);
• ontleende tussenwerpsels zoals amen, allez in BN, ST? Deze vorm komt geregeld voor in (informele) standaardtalige contexten in België, maar het is onduidelijk in hoeverre die deel uitmaakt van de (informele) standaardtaal. , enfin, halleluja en sorry, die in spelling en uitspraak ook aangepast kunnen worden aan het Nederlandse taalsysteem (afijn in NN, ST? Deze vorm komt af en toe voor in (informele) standaardtalige contexten in Nederland, maar het is onduidelijk in hoeverre die deel uitmaakt van de (informele) standaardtaal. Van Dale (Den Boon, Hendrickx & Van der Sijs 2022) classificeert afijn als informeel en spreektalig, waarbij spreektalig voor Van Dale overeenkomt met niet-standaardtalig. , allee in BN, ST? Deze vorm komt geregeld voor in (informele) standaardtalige contexten in België, maar het is onduidelijk in hoeverre die deel uitmaakt van de (informele) standaardtaal. Van Dale (Den Boon, Hendrickx & Van der Sijs 2022) classificeert allee als spreektalig, wat in Van Dale overeenkomt met niet-standaardtalig. ).

Ook meerlettergrepige tussenwerpsels kunnen volledig of deels verdubbeld worden, zoals (t)jongejonge vooral in NN Deze vorm komt geregeld voor in (informele) standaardtalige contexten, vooral in Nederland. , godverdegodver, en zie ook: