Disjuncties kunnen doorgaans gemakkelijk gesplitst worden. Bij splitsing van disjuncties die dubbelzinnig zijn ten aanzien van de oppositie exclusief/niet-exclusief, dringt de exclusieve lezing zich op. In de onderstaande voorbeelden ligt de exclusieve lezing het meest voor de hand. Toch is het wel mogelijk door middel van de intonatie te laten uitkomen dat de nevenschikking als niet-exclusief bedoeld is: