Merk op dat verschillende voornaamwoordelijke bijwoorden een verschillende mate van samenhang met de adpositie laten zien, wat de vraag oproept of we in alle gevallen wel met constituenten te maken hebben. In de eerste plaats worden er, hier, daar en waar, als ze direct voorafgaan aan hun adpositie, daamee aaneengeschreven als één woord, zoals erover, hieraan, daarvan en waarmee in (1a)-(1d). Die schrijfwijze is eigenlijk ongebruikelijk voor een complement en een kern van een (adpositie)constituent. Ergens, nergens en overal daarentegen staan altijd los van hun adpositie, ook als ze er direct aan voorafgaan, zoals ergens in, nergens door en overal op in (1e)-(1g).

Een ander verschil in samenhang zien we op de eerste zinsplaats. Er, hier, daar en waar kunnen samen met hun adpositie op de eerste zinsplaats staan, zoals in (3). Dat kunnen we als bewijs zien dat ze samen een constituent vormen. Ergens, nergens en overal daarentegen kunnen nooit samen met hun adpositie op de eerste zinsplaats staan, zoals in (4). Als ze al op de eerste zinsplaats voorkomen, is dat zonder hun adpositie, zoals in (5).

De hier besproken adpositieconstituenten zijn dus van bijzondere aard. Soms worden ze aaneengeschreven als één woord, wat eigenlijk ongebruikelijk is voor een kern en een complement. Kern en complement kunnen niet altijd als geheel op de eerste zinsplaats staan. En het is heel gebruikelijk dat er één of meer woorden tussen de kern en het complement in staan. In die gevallen noemen we zo'n constituent 'discontinu'.

In onderstaande subparagrafen gaan we verder in op de voornaamwoordelijke bijwoorden als complement: