Samentrekking (alleen achterwaarts) is in principe ook mogelijk in combinaties van een woord en een constituent die uit meer woorden bestaat. De samentrekkingen moeten voldoen aan de regels die geformuleerd zijn in [27.2] (samentrekking op woordniveau) en [27.4] (samentrekking op constituentenniveau). Ook als dat het geval is, zijn samentrekkingen van dit (grammaticaal hybridische) type niet voor iedereen aanvaardbaar. Ze komen echter vooral in geschreven taal geregeld voor, en er hoeft - zeker als het niet gaat om semantisch gezien ongelijksoortige combinaties of mogelijke onduidelijkheden (zie 2) - geen bezwaar tegen gemaakt te worden.

Enerzijds komt er weglating voor van het laatste element van een samenstelling, als dat identiek is met de kern van de constituent die het tweede deel van de combinatie vormt. Door een koppelteken wordt dan aangegeven dat er een woorddeel is weggelaten:

Anderzijds zijn er combinaties waarin de kern van de constituent (die hier het eerste deel van de combinatie vormt) weggelaten is. Hier wordt geen koppelteken gebruikt; om de structuur van de samentrekking aan te geven, plaatsen we hier weer het in(27.1, sectie 2) geïntroduceerde teken '(-)':

Andere voorbeelden van beide typen zijn:

Als een voorbeeld van semantisch gezien ongelijksoortige combinaties is te beschouwen:

Het element 'ijs-' geeft immers aan waar de dieren voorkomen, het element 'bruine' hun kleur. Dit soort samentrekkingen wordt veelal nog in sterkere mate als onaanvaardbaar aangevoeld dan die waarvan in 1 voorbeelden gegeven zijn; het gebruik ervan is af te raden.

Dat geldt ook voor gevallen waarin onduidelijkheid mogelijk is. Zo is in een samentrekking als:

misschien niet direct duidelijk wat er hier is weggelaten, met andere woorden of het eerste lid in niet-samengetrokken vorm Oostlandse Zee of Oostzee is (zie(27.2.3, opmerking)). Weliswaar bestaat er geen 'Oostlandse Zee', maar een samentrekking als Oost- en Midden-Europa kan hier verwarring stichten.