Behalve de opener uitspraak van de beginklanken van de diftongen εi, œy en ɔu, wordt ook de geslotener uitspraak van de ongespannen klinkers ε en ɑ genoemd als een kenmerk van het zogenaamde Poldernederlands .

Stroop (1998: 32).

De ongespannen klinkers ε en ɑ zouden worden verhoogd tot respectievelijk ɪ en ε. Vooral de ε zou geslotener worden gerealiseerd, met name voor l en in mindere mate voor n.

Van der Harst & Van de Velde (2014) onderzochten de uitspraak van de ε, en bij uitbreiding ook van de ɪ, aangezien het denkbaar is dat door een verhoging van de ε ook de ɪ naar een geslotener positie ‘geduwd’ zou worden (een zogenaamde ‘push chain’). Uit een werkelijke tijdvergelijking tussen de uitspraak van leraren Nederlands in 2000 en de uitspraak van sprekers in de jaren 1960

Pols (1977)

blijken er inderdaad verschillen te zijn in de mate van geslotenheid van de ε: bij de sprekers uit de jaren ’60 zit de ε qua hoogte halverwege ɑ en ɔ, terwijl de klank bij de sprekers uit 2000 een stuk geslotener is.

Van der Harst & van de Velde (2014: 323).

Voor de ɪ vinden de onderzoekers geen beduidende verschillen. De resultaten van deze werkelijke tijdvergelijking zijn enkel van toepassing op de regio’s Nederland Randstad en Nederland Midden. Uit een schijnbare tijdvergelijking blijkt dat in het zuiden van Nederland de uitspraak van ε (en ɪ) een stuk opener is dan in de andere regio’s. Het Belgisch-Nederlands werd niet betrokken in dit onderzoek.