Het al dan niet groepsvormend zijn van de werkwoorden helpen en leren hangt samen met het al dan niet voorkomen van te bij de infinitief waarmee ze gecombineerd worden. In de standaardtaal zijn deze werkwoorden met een infinitief zonder te verplicht groepsvormend, met een infinitief met te zijn ze niet groepsvormend (ze zijn dan verbonden met een beknopte bijzin; vergelijk [18.5.1.2/1], [b]). Bij leren geldt dit voor de beide betekenissen die dit woord heeft, namelijk 'onderwijzen' en 'kennis/vaardigheid verwerven'. Vergelijk de volgende zinnen: helpen

leren ('onderwijzen')

leren ('kennis/vaardigheid verwerven')

(groepsvormend)

Met het al dan niet groepsvormend gebruik van helpen en leren hangt het vormen van voltooide tijden met een vervangende infinitief of een voltooid deelwoord samen (zie [18.5.2.1/ii]). Vergelijk de volgende zinnen (voor het gebruik van om in de (b) -varianten zie men [19.3.3/1]):

Regionaal komen constructies voor die niet in overeenstemming zijn met wat hierboven gezegd is. Vooral in het noordwesten en noordoosten van Nederland kan een infinitief mét te groepsvormend gebruikt worden, bijv.:

In delen van België wordt dan weer soms een infinitief zonder te niet-groepsvormend gebruikt (bijv. 10). Men spreekt hier van doorbreking van de werkwoordelijke eindgroep (zie hierover meer in [18.5.1.2/1], [a]).

Voor de combinatie van leren met een infinitief geldt in de standaardtaal het volgende. Als de met leren verbonden infinitief een activiteit aanduidt die geacht kan worden tot een 'onderwijspakket' te behoren (op school of in een vergelijkbare situatie), kan leren alleen maar groepsvormend gebruikt worden. De bedoelde infinitief wordt in die gevallen als werkwoordelijke aanvulling niet voorafgegaan door te (zie de voorbeelden 11 t/m 13 evenals 16). In andere gevallen kan leren zowel groepsvormend (met een infinitief zonder te als aanvulling) als niet-groepsvormend (in combinatie met een beknopte bijzin met een infinitief met te ) gebruikt worden (zie de voorbeelden 14, 15 en 17, evenals 2 hierboven). Vergelijk:

Ook in de vaste combinatie leren kennen komt alleen een infinitief zonder te voor:

Bij het werkwoord leren 'onderwijzen' is het meewerkend voorwerp van leren geïmpliceerd onderwerp van de infinitief (bijv. de kinderen in 11a en me in 16a). Bij leren ' kennis/vaardigheid verwerven' is het onderwerp van leren tevens geïmpliceerd onderwerp van de infinitief (bijv. de kinderen in 12a en je in 17).

Bij het werkwoord helpen is het lijdend voorwerp van helpen (als het in de zin voorkomt) geïmpliceerd onderwerp van de infinitief. Komt er geen lijdend voorwerp van helpen voor, dan kan men een lijdend voorwerp uit de context en/of situatie aanvullen, dat dan als geïmpliceerd onderwerp van de infinitief fungeert. Vergelijk de voorbeelden:

(kinderen is lijdend voorwerp van helpen en geïmpliceerd onderwerp van inpakken)

Als 20 na 19 wordt uitgesproken, kan kinderen uit 19 ook als lijdend voorwerp van helpen en geïmpliceerd onderwerp van inpakken in 20 opgevat worden.

Zoals in [18.5.4.1/i2] uiteengezet is, kan dubbelzinnigheid ontstaan als voor een bepaalde naamwoordelijke constituent verschillende zinsdeelfuncties kunnen worden aangenomen. Dat is bijvoorbeeld het geval met de constituenten haar zieke moeder en mijn vriend respectievelijk in de zinnen:

Zin 21 kan zowel betekenen 'Ze hielp haar zieke moeder bij het wassen', als 'Ze hielp iemand bij het wassen van haar zieke moeder'. Zin 22 kan zowel betekenen 'Ik leerde hoe ik mijn vriend kon haten' als 'Ik leerde mijn vriend hoe hij moest haten'.