De apostrof wordt in de eerste plaats gebruikt in meervoudsvormen van zelfstandige naamwoorden waarvan de orthografische vorm uitgaat op een enkele klinkerletter. Het meervoud van opa wordt niet gespeld als opaas, maar als opa’s. De spelvorm met apostrof doet recht aan het Beginsel van vormovereenkomst. Hier volgen voorbeelden van deze spelling:

Als er geen terugleesbaarheidsprobleem ontstaat, wordt de apostrof niet gebruikt, zoals in de volgende meervoudsvormen van zelfstandige naamwoorden:

Anders dan in het Engels wordt het genitiefsuffix -s na een klinkerletter alleen van een apostrof voorzien als terugleesbaarheid in het geding is:

De apostrof wordt voor het genitiefsuffix ook op een andere manier gebruikt: als markering van een genitiefsuffix na een woord dat op een s uitgaat. Dit suffix is onhoorbaar krachtens de fonologische regel van Degeminatie:

De apostrof kan ook gebruikt worden om aan te geven dat een letterreeks als deel van een woord moet worden opgevat als een afkortingswoord (5a), als een afgekort woord (5b), of als een zwak grammaticaal woord (5c):