Adjectivische samenstellingen hebben, anders dan de nominale, vaak de klemtoon op het rechterlid, met name in predicatief gebruik. In attributief gebruik ligt de klemtoon echter op het eerste lid:

Zie Langeweg (1988), Visch (1989), Trommelen & Zonneveld (1989:246-247), Backhuys (1989).

In dit attributieve gebruik is de hoofdklemtoon van het adjectief een secundaire klemtoon geworden, omdat het hoofd van de woordgroep, het zelfstandig naamwoord, de hoofklemtoon van de woordgroep krijgt.

Er zijn ook adjectivische samenstellingen met een zelfstandig naamwoord als linkerlid die altijd klemtoon op het eerste deel hebben. Het gaat om woorden die eindigen op adjectieven zoals -blind, -moe, -rijk, en -ziek:

Als het eerste deel van een adjectivische samenstelling een intensiverende betekenis heeft gekregen, dan wordt dat eerste deel beklemtoond, ook als de samenstelling in predicatieve positie staat.

Enkele voorbeelden van het predicatief gebruik van zulke samenstellingen worden gegeven in (3):

Als het linkerlid een voorzetsel of bijwoord is, is er ook klemtoonvariatie, afhankelijk van de syntactische positie: klemtoon op het rechterlid bij predicatief gebruik, op het linkerlid bij attributief gebruik:

Omdat woorden als over- en buiten-  hier een intensiverende betekenis hebben, kan de hoofdklemtoon ook in predicatief gebruik op deze woorden liggen.