Als algemene regel geldt dat afhankelijke zinnen bij voorkeur niet tussen de twee polen, dus niet in het middenstuk staan. Soms is het middenstuk zelfs uitgesloten. (Vergelijk voor een en ander ook [21·3·1·2].) De alternatieve plaatsen zijn dan, behalve de aan- en uitloop, de eerste en de laatste zinsplaats. Omdat achteropplaatsing soms de enige mogelijkheid is, wordt de laatste zinsplaats in wat volgt als basis genomen. Bij de respectieve gevallen wordt telkens de eventuele alternatieve plaats vermeld.

Of een afhankelijke zin vóór de eerste pool of achter de tweede pool staat, met andere woorden of de rompzin op de afhankelijke zin volgt of eraan voorafgaat, hangt samen met de informatieve geleding van de hele uiting. Wat de taalgebruiker als de kern van zijn mededeling beschouwt, staat bij voorkeur achterop (vergelijk echter ook met 2). Die informatieve kern kan in de rompzin gelegen zijn of in de afhankelijke zin. Meestal is het zo dat het eerste gedeelte van de samengestelde zin een kader aangeeft waarbinnen de toestand of de gebeurtenis die in het tweede gedeelte van de samengestelde zin meegedeeld wordt, gesitueerd moet worden (zie voorbeeld 1), ofwel dat het tweede deel van de samengestelde zin als een nadere verklaring of precisering fungeert van wat in het eerste gedeelte meegedeeld wordt (zie 2):

Vergelijk nog de twee volgende zinnen:

In 3 ligt het informatieve zwaartepunt van de mededeling bij het feit dat Joost wat vroeger naar huis ging; de redengevende zin (omdat -zin) geeft de verklarende achtergrond waartegen dit feit geplaatst wordt. In zin 4 ligt de informatieve kern daarentegen veeleer bij de reden voor het vervroegde vertrek van Joost; de essentie van de mededeling is hier de verklaring zelf. Zin 4 past dus in een andere context dan zin 3.

In het algemeen kan gesteld worden dat tijdszinnen en conditionele zinnen vaak voorop staan. Ze scheppen namelijk vaak het kader waarbinnen de rest van de mededeling gesitueerd wordt (vergelijk [21·3·2·1/ii]).

De volgende categorieën afhankelijke zinnen staan altijd of in de regel achterop:

Bij andere afhankelijke zinnen wisselt de plaatsing ten opzichte van de rompzin. Soms is er een sterke tendens tot achteropplaatsing, in sommige gevallen echter verdient vooropplaatsing de voorkeur, zonder dat precies aan te geven is wanneer. Het gaat om de volgende categorieën:

Een aparte categorie vormen of -zinnen als deelzin uit de zogenaamde balansschikking (zie [26·7]). Deze of-zinnen staan verplicht achter de tweede pool van de rompzin, bijv.: