Twee taalelementen die zinsdeel zijn, kunnen nevenschikkend verbonden worden als de vervanging van het ene element door het andere geen verandering veroorzaakt in de zinsdeel- of de betekenisfunctie. Zo kan Frans in zin 1 vervangen worden door Leliane, zoals in zin 2:

Net zoals Frans in 1, vervult Leliane in 2 de functie van onderwerp. Ook de betekenisfunctie is dezelfde: zowel Frans als Leliane zijn 'handelende persoon'. Vandaar dat men Frans en Leliane nevenschikkend kan verbinden, zoals in zin 3:

In 3 wordt ook voldaan aan de eis dat de leden de functie van het geheel kunnen vervullen: het geheel in 3 is onderwerp en handelende persoon, en die functies hebben ook de leden afzonderlijk in 1 en 2.

Daarentegen is een zin als 4 niet mogelijk:

omdat de beide leden een verschillende zinsdeelfunctie vervullen. Op de dokter fungeert in:

als voorzetselvoorwerp, en op het perron heeft in:

de functie van bijwoordelijke bepaling.

Zo is ook 7 onmogelijk:

hoewel zowel de jongen als de steen onderwerp zijn in respectievelijk 8 en 9:

De twee onderwerpen zijn echter ongelijkwaardig wat de betekenisfunctie betreft: in 8 is het onderwerp de handelende persoon, in 9 het middel waarmee de handeling verricht wordt.

De regel van de functionele gelijkwaardigheid geldt ook voor nevenschikkingen waarvan de leden geen zinsdeel zijn. Binnen de volgende naamwoordelijke constituent zijn bijvoorbeeld twee adjectieven nevengeschikt:

Zowel moeilijk als gevaarlijk zijn woorden met dezelfde syntactische verbindingsmogelijkheden: ze kunnen optreden als voorbepalingen die het dichtst bij het kernsubstantief staan:

Andere voorbeelden:

Alle woorden of groepen die in deze verbindingen als leden worden gebruikt zijn voorbepalingen die het dichtst bij de kern staan; de overeenkomst in betekenisfunctie bestaat hierin dat ze allemaal een door een substantief genoemde zelfstandigheid specificeren.

In de zin:

zijn een telwoord en een adjectief nevenschikkend verbonden. Deze nevenschikking is onmogelijk omdat de leden ongelijkwaardig zijn. Syntactisch is dit het geval omdat het adjectief een voorbepaling is en het telwoord een deel van de determinator (zie respectievelijk [14.5.1.1] en [14.4.5.1]). Qua betekenisfunctie zijn de leden niet gelijkwaardig omdat het adjectief de door het kernwoord genoemde zelfstandigheden specificeert en het telwoord het aantal van de zelfstandigheden aangeeft.