Voorzetselconstituenten vormen meestal een hechte eenheid: de kern en het complement volgen direct op elkaar. Een uitzondering wordt gevormd door zogenaamde bananenzinnen, die in informeel taalgebruik voorkomen, (vooralsnog?) enkel in het Nederlands-Nederlands. Daarin staat het complement van het voorzetsel op de eerste zinsplaats. De taalkundige Willem Klooster (1989) gaf hiervan als voorbeeld Bananen ben ik dol op, waarin het voorzetsel op aan het eind van de zin staat en het complement van dat voorzetsel, namelijk bananen, op de eerste zinsplaats. Sindsdien heten dit soort constructies bananenzinnen. Hieronder nog een aantal andere voorbeelden:

Onderstaande voorbeelden zijn afkomstig uit Klooster (1989:40) tenzij anders aangegeven

Je zou de bovenstaande zinnen eventueel kunnen parafraseren met een ‘herhalend-daar-constructie’

Zie Klooster 1989: 39.

, zoals bijvoorbeeld (ia) Dat werk, daar verlang ik niet naar. Klooster (1989:40) suggereert dat bananenzinnen inderdaad terug te voeren zijn op herhalend-daar-zinnen, waarbij daar vervolgens is weggelaten, net zoals daar ook kan worden weggelaten in informele zinnen als (daar) heb je niks aan. FL deze hele extra is toegevoegd op advies KR. Er wordt naar verwezen vanuit de note in 9.2.3

Bananenzinnen zijn niet met alle voorzetselconstituenten mogelijk. Ze zijn mogelijk in het geval van postposities (bijvoorbeeld mee, toe, heen, vandaan, naartoe, omheen), en ook met woorden die zowel pre- als postpositie kunnen zijn (bijvoorbeeld in, uit), maar uitgesloten met woorden die nooit als postpositie kunnen verschijnen, zoals met, tot, gedurende, behalve, ondanks, sinds. Een bijzonder geval is naar, dat niet als postpositie kan fungeren in richtingsbepalingen (vergelijk iia), maar wel in voorzetselvoorwerpen zoals in (iiia,b).