Voorbeelden van dit type zijn:

Soms is de oorspronkelijke betekenis van het werkwoord verbleekt of geheel afwezig, zodat het eerste deel van de samenstelling een louter versterkende waarde heeft. Voorbeelden van dergelijke, vooral in informele taal heel gebruikelijke, adjectieven zijn:

In Nederland kan in informeel taalgebruik het werkwoordelijk linkerdeel met versterkende betekenis ook optreden in de vorm van een verkleinwoord, zoals in:

Norde & Morris (2018).

De toevoeging van het verkleinwoordsuffix maakt het woord informeel. Het kan de betekenis van het linkerdeel wat versterken of wat verzwakken, afhankelijk van de context.

Een eerste deel met versterkende betekenis kan worden herhaald om de versterkende betekenis nog meer te benadrukken, net zoals versterkende prefixen:

Een aantal van zulke versterkende elementen kunnen in informele taal ook zelf als predicatief gebruikt adjectief voorkomen (vaak vergezeld van een graadaanduidende of kwantificerende bepaling), bijv. in:

Bij de samenstellingen van dit type ligt de hoofdklemtoon op het eerste deel.

Het tweede type omvat adjectieven met -gierig, -graag of -ziek als tweede deel, waarvan de betekenis te omschrijven is als '(een sterke/ziekelijke) neiging vertonend tot wat het werkwoord uitdrukt'. Voorbeelden zijn:

De samenstellingen met ziek hebben een sterke negatieve connotatie.

De hoofdklemtoon valt bij de woorden op gierig op het tweede deel, zoals bij alle gelede woorden eindigend op het suffx -ig (vergelijk godsdíenstig), bij de andere types op het eerste deel.

Een derde soort samenstellingen van het type werkwoord + adjectief zijn samenstellingen met vrij als tweede deel, zoals:

In sommige van deze woorden kan het linkerdeel ook als substantief worden opgevat.

met de betekenis 'vrij van, bestand/beveiligd tegen'.