Het werkwoord hebben kan gecombineerd worden met een (verplicht aanwezig) lijdend voorwerp en een van de infinitieven liggen, zitten, hangen (onovergankelijk), staan, lopen en wonen, meestal vergezeld van een bijwoordelijke bepaling. In plaats van infinitief + bepaling kunnen ook samenstellingen met de genoemde infinitieven gebruikt worden (bijv. klaarstaan, uithangen). De constructie komt alleen in onvoltooide tijden voor. Het lijdend voorwerp van hebben is geïmpliceerd onderwerp van de infinitief. Hebben is in deze functie verplicht groepsvormend:

De infinitief met de bepaling of de samengestelde infinitief duidt aan op welke plaats of in welke toestand het lijdend voorwerp van hebben zich bevindt. Voorbeelden:

Zoals in [18.5.4.2] uitgelegd is, kunnen de werkwoorden liggen, zitten, hangen, staan en lopen als groepsvormende werkwoorden zelf met een infinitief verbonden worden. Als ze afhankelijk zijn van hebben komt dat echter zelden voor. De volgende zinnen, met de daarin aan het einde gebruikte werkwoordvolgorde(s), zijn in ieder geval mogelijk (voor de weglaatbaarheid van te zie men [18.5.4.1/ii]):

Het komt ook maar zelden voor dat een niet-samengestelde infinitief zonder bepaling gebruikt wordt. Een voorbeeld is:

In plaats van hebben komt soms ook krijgen voor. Dit groepsvormende werkwoord duidt aan dat de door lijdend voorwerp (of bepaling) en infinitief aangeduide toestand zich in de nabije toekomst zal voordoen. De mogelijkheden zijn echter zeer beperkt. Een mogelijke zin is: