Op de meeste punten komt het gebruik van de niet-zelfstandige bezittelijke voornaamwoorden van de tweede persoon overeen met dat van de persoonlijke voornaamwoorden van de tweede persoon. Dit geldt met name voor het gebruik van de je-, u- en ge-vormen (vergelijk [5.2.4.2/1]). De 'vertrouwelijkheidsgraad' van jullie is dezelfde als die van het gelijkluidende persoonlijke voornaamwoord, jouw komt wat dat betreft overeen met jij en jou (tegenover je).

De gereduceerde vorm je komt zowel in geschreven als in gesproken taal voor.

Evenals bij de persoonlijke voornaamwoorden bestaat er bij de bezittelijke naast jullie een meervoudig je, dat eigenlijk niet goed in schema 5.9 te plaatsen is, omdat het alleen gebruikt wordt in posities die specifiek zijn voor de ongereduceerde vormen, waarin ook jullie kan voorkomen. Het meervoudige je wordt uiteraard alleen gebruikt bij duidelijke verwijzing naar meer dan één persoon. Bij het bezittelijke voornaamwoord is die verwijzing vaak duidelijk doordat er in dezelfde zin een persoonlijk voornaamwoord jullie staat. Volgt het bezittelijk voornaamwoord direct op het persoonlijk voornaamwoord, dan heeft het bezittelijke je om redenen van welluidendheid de voorkeur. Vergelijk:

Bij het gebruik van het enkelvoudige je of jouw speelt (net als bij het gebruik van het meervoudige jullie of je) de factor welluidendheid een rol. Na een voorafgaand persoonlijk voornaamwoord in volle vorm (jij/jou) vermijdt men liever een volle vorm van het bezittelijk voornaamwoord. Vergelijk:

De enkelvoudige gereduceerde vorm je is verplicht in de volgende gebruiksgevallen, waarin je geen betrekking heeft op de toegesprokene en waarin andere bezittelijke voornaamwoorden uitgesloten zijn: