deel van een scheidbaar werkwoord, bijv.:

naamwoordelijk deel van het gezegde(zie 20.1.3.3.5);

Deze functie is niet duidelijk van de vorige af te grenzen omdat men het gebruik als naamwoordelijk deel in veel gevallen op een scheidbaar werkwoord kan terugvoeren. Het voorzetselbijwoord is dan te beschouwen als een restant van een deelwoord van een scheidbaar werkwoord. Voorbeelden:

In andere gevallen, met name bij het werkwoord zijn, ligt deze interpretatie minder voor de hand:

bijwoordelijke bepaling;

Dit geldt alleen voor voorzetsels die een plaats aangeven. Voorbeelden:

Ze kunnen ook gebruikt worden als nadere bepaling bij een voorzetselconstituent, bijv.:

Hieruit kunnen dan een reeks samengestelde voorzetselbijwoorden ontstaan. Vergelijk met de voorbeelden 17 t/m 19:

Andere op die manier geformeerde bijwoorden zijn: bovenaan , bovenop , buitenop , onderaan , achteraan , onderop , >binnenin . Deze kunnen soms op hun beurt als bepaling bij een voorzetselconstituent gebruikt worden: onderaan op de bladzij. Sommige van die gelede bijwoorden kunnen fungeren als eerste lid van een scheidbaar werkwoord. Zie voor een aantal van deze bijwoorden ook [9.3.2/Opmerking 5].

Niet-samengestelde voorzetselbijwoorden als achter, beneden, voor, enz. kunnen bovendien gecombineerd worden met de voorzetsels van of naar. In zo'n voorzetselconstituent krijgen ze de uitgang -en toegevoegd, behalve als ze zelf al op -en eindigen (zie 25). Hierbij is ook te noemen (van) tevoren. Voorbeelden zijn:

Toch is ook mogelijk (zonder uitgang -en): (de) derde regel van onder; van onder naar boven.

tweede deel van een voornaamwoordelijk bijwoord, bijv. erin, daarnaast [8.7].

In de gebruiksgevallen [1] t/m [3] noemt men de bedoelde woorden ook wel intransitieve voorzetsels (in tegenstelling tot de transitieve voorzetsels, die gecombineerd worden met een of meer andere woorden (vergelijk [17.1/1]); af, heen, mee, toe en vandaan komen uitsluitend intransitief voor).