Het werkwoord zijn gecombineerd met een infinitief met te is verplicht groepsvormend:

De constructie heeft een oneigenlijk-modale betekenis. Bovendien is de betekenis meestal passief. De bijzin uit voorbeeld 1a is te omschrijven als '...dat die ster met het blote oog onderscheiden kan worden'. In aanmerking genomen dat de infinitief in zulke gevallen een passieve betekenis heeft, is het getalsonderwerp van zijn tevens als geïmpliceerd onderwerp van de infinitief te beschouwen.

In zinnen met achter-pv staat de infinitief in de regel vóór zijn, zoals in 1a en in:

Zie hierover echter ook [18.5.7.4/ii].

Voltooide tijden worden niet met een vervangende infinitief, maar met een voltooid deelwoord gevormd:

De constructie zijn + te + infinitief is in principe te gebruiken bij alle werkwoorden die in het passief gezet kunnen worden, maar ook in gevallen als de volgende:

Passieve zinnen naast 5 t/m 7 zijn niet gangbaar (in het geval van voorbeeld 5 is wel een passieve zin met het synoniem verkrijgen mogelijk: ... verkregen kan worden ). In plaats daarvan kan wel de constructie ' men + kan/kon + infinitief' als omschrijving gebruikt worden, bijv. bij 5:

Een passief equivalent van zijn + te + infinitief ligt evenmin voor de hand bij min of meer stereotiepe of idiomatische gevallen als:

In een beperkt aantal gevallen gaat de betekenis in de richting van 'passief deelwoord + moeten + worden', bijvoorbeeld in:

Wanneer de door de infinitief uitgedrukte werking niet als een mogelijkheid gezien wordt, maar als een onontkoombaar iets, dan kan de constructie zijn + te + infinitief over het algemeen niet gebruikt worden. Desondanks treft men soms zinnen aan als 17:

In zulke gevallen kan men echter beter een omschrijving met dienen te of moeten gebruiken:

Naast het hier beschreven zijn komt met dezelfde functie ook vallen voor in combinatie met te + infinitief. Zie hiervoor [18.5.4.24/ii].