Het gebruik van de persoonlijke voornaamwoorden als meewerkend voorwerp is aan dezelfde beperkingen onderhevig als die welke gelden voor het meewerkend voorwerp zonder voorzetsel in het algemeen [20.4]. Dat betekent dat ze in die functie vrijwel uitsluitend voorkomen als ze naar personen verwijzen. Als het antecedent een de-woord is dat een publiekrechtelijk lichaam of iets dergelijks noemt (bijv. de regering), is het gebruik van een persoonlijk voornaamwoord evenwel toch mogelijk, terwijl dat niet of nauwelijks het geval is bij soortgelijke het -woorden (bijv. het bestuur). Voorbeelden:

In zinnen als iv en v moet men het meewerkend voorwerp omschrijven met aan of voor (in de vorm van een voornaamwoordelijk bijwoord, bijv. ervoor), of men kan er de voorkeur aan geven een andere formulering te gebruiken, zoals:

Voor de mogelijkheden en beperkingen bij het gebruik van voornaamwoordelijke bijwoorden in plaats van voornaamwoorden voorafgegaan door een voorzetsel (bijv. erop in plaats van op hem of op het) in gevallen als [a] en [b]: zie [8.7.3].

In strijd met de hier onder 1 en 2 gegeven regels worden in gesproken taal dikwijls niet-onderwerpsvormen in plaats van onderwerpsvormen gebruikt. Dit geldt met name voor: