Het werkwoord vinden is verplicht groepsvormend:

Het lijdend voorwerp van vinden is tevens geïmpliceerd onderwerp van de infinitief (in 1a hem).

Het groepsvormende vinden komt voor in de betekenissen 'aantreffen' (zoals in zin 1) en 'van mening zijn' (zoals in 2):

In de betekenis 'aantreffen' wordt het meestal gecombineerd met infinitieven van werkwoorden die een lichaamshouding aanduiden, zoals liggen, zitten, staan, hangen, leunen, vergezeld van een bepaling van plaats (op de grond in zin 1). In de betekenis 'van mening zijn' wordt de infinitief meestal gecombineerd met een bepaling die een waardering uitdrukt, tenzij de zin dat toch al doet, bijv. door de betekenis van de infinitief zelf. Vergelijk:

Enkele andere voorbeelden zijn:

• in de betekenis 'aantreffen':
  4We vonden hem over de brugleuning hangen.
• in de betekenis 'van mening zijn':
  5Ze vonden hem er slecht uitzien.
  6De dames vonden New York geen zindelijke indruk maken.
  7Ik vond haar maar koeltjes reageren.
  8De regering vond de eisen veel te ver gaan.

Voor beide interpretaties vatbaar is een zin als:

In beide betekenissen komt vinden voornamelijk in de onvoltooide tijden voor; het vormen van voltooide tijden is weliswaar niet onmogelijk, maar wel ongebruikelijk:

Voltooide tijden kunnen natuurlijk wel voorkomen in gelijkwaardige zinnen waar vinden geen groepsvormend werkwoord is, namelijk voor de betekenis 'aantreffen' een zin met een tegenwoordig deelwoord, of een bijzin met terwijl, en voor de betekenis 'van mening zijn' een bijzin met dat: